മൃതിയുടെ
മാറാലക്കിടയിലേക്ക്
സ്വപ്നത്തിന്‍
തൂവല്‍ ചേര്‍ത്തു
ഒരു പകല്‍ കൂടെ
എരിഞ്ഞമര്‍ന്നു
അവളുടെ
കണ്ണില്‍ പ്രതിഫലിച്ച
കണ്ണുനീരില്‍
പകല്‍ കെട്ടിയാടിയ
മൂഢ സ്വര്‍ഗങ്ങള്‍
കുത്തിയൊലിച്ചു
ഈ
പ്രണയ ശൈലത്തില്‍
മഞ്ഞിന്‍ പട്ടുടുത്തു
എന്നെ
തഴുകി മാഞ്ഞ
നിന്നെ ഞാന്‍
മനസിന്‍റെ ഏതുകോണില്‍
പ്രതിഷ്ട്ടിക്കും
മൃതിയെന്ന
കാറ്റുവീഴ്ച ഏല്‍ക്കാത്ത
മഹാമേരുവില്‍ നിന്നും
നിന്നെ
അടര്‍ത്തി മാറ്റാന്‍
ഏതു ഗണിത സിദ്ധാന്തത്തില്‍
ഞാന്‍ അഭയം തേടണം
വിരഹം
അതൊരു
നീരുറവയാണ്
നിന്‍റെ
കണ്ണില്‍ നിന്നും
ഉത്ഭവിച്ച്
എന്നില്‍
അലിഞ്ഞു ചേരാന്‍
വെമ്പുന്ന
ഒരു ഹിമകണം
No comments:
Post a Comment