പെയ്യാതെ പോയ
വേനല് മേഘങ്ങളെ,
ഓര്മ്മയിലത്രയും വര്ഷപാതങ്ങളെ,
ചോര്ന്നൊലിക്കുന്നു
ജീവനിലായിരം നക്ഷത്ര രശ്മികള്!
ഇല്ല ഞാന്
ഇല്ല നീ
നാം വെറുമൊരു
നിമിഷാര്ദ്ധമാം
ദുഃസ്വപ്ന മിഥ്യകള്;
ആരോ കണ്ടു മടുത്താം
ഏതോ മഹാമന്ത്രം തളച്ചാതാം മിഥ്യകള്.
ചോര മണക്കുന്ന തെരുവുകള് തോറും
ചോറുതേടിയലഞ്ഞ ഭിക്ഷാം ദേഹികള്;
കാലിതറച്ചതാം
പിഞ്ചു ഹൃദയത്തിലെ
അമ്മേയെന്നൊരു തുടിപ്പില് ചവിട്ടിനാം
ജന്മാന്തരമോക്ഷം തേടിയലഞ്ഞ ഭിക്ഷാം ദേഹികള്.
ഇനിയില്ല നീ
ഇനിയില്ല ഞാന്
നാം പണ്ടേ മരിച്ചു പോയവര്
നാം പണ്ടേ ജനിക്കാന് മറന്നവര്.
No comments:
Post a Comment